05:35

In de verte hoor ik Joep huilen. Droom ik nog of … nee, het is echt huilen. Pff, waarom niet één uurtje later?! Ik stap uit mijn bed, maak zijn flesje klaar en ga half slapend op de stoel zitten om hem te voorzien in zijn basisbehoefte. Volgens hem is dit een moment op leven en dood, want het gehuil is veranderd in gekrijs alsof hij al weken geen drinken meer heeft gehad…  Na een half uurtje is de job geklaard en kan ik gelukkig nog een uurtje proberen verder te slapen vooraleer de dag echt begint.

6:25

“Mama!……Maamaa!……Maamaaaa, waar ben je nou?!!” Grr… net weer in slaap en mijn oudste dochter heeft WEDEROM niet geluisterd dat ze niet voor zeven uur haar kamer mag verlaten. Hoe moeilijk kan het nou zijn? Er staan een klok in de vorm van uil met duidelijke wijzers erop die zeven uur aangeven. Die moet ze vergelijken met de echte klok en dan weet ze dus of ze uit haar kamer mag. Klinkt ingewikkeld voor een 4,5 jarige maar ze weet het donders goed! Ik sta op, ga naar boven, spreek haar vermanend toe dat ze nog moet gaan slapen of tenminste in haar kamer moet spelen tot zeven uur en ga dan vol goede moed weer naar mijn eigen bed om nog een half uurtje verder te slapen.

6:35

Ik leg net weer lekker in te dommelen als ik weer “Mamaaaaaaaaa” hoor. Nu mijn jongste dochter, gevolgd door “bedje nat” en wat gesnik erbij. Het zal weer eens niet waar zijn. De wasmachine draait de afgelopen weken overuren nu mijn jongste dochter van bijna 2,5 zonder pamper wenst te slapen. De helft van de week gaat het goed, de andere helft niet en dat terwijl ze gewoon prima naar haar potje kan lopen die naast haar bed staat! Wederom uit mijn bed, ik stampvoet naar boven, verschoon haar bed en besef dat de dag begonnen is. Ik kan er niet onderuit!

8:45

Ik rij met mijn bakfiets de oprit op. De meisjes net afgeleverd op school en de kinderopvang en met Joep terug thuis en tijd voor zijn flesje. Wat een rust plotseling thuis! Betekent dat ik vandaag een echt dagje voor mezelf heb en al die taken die op mijn lijstje staan, kan gaan afwerken. Maar eerst tijd om wat aan mijn blog te werken.

11:57

Tjonge, tjonge. Wat vliegt de tijd! De was nog steeds niet in de wasmachine gestoken, ontbijt moet nog afgeruimd worden, dringend nood om de woonkamer op te ruimen en de andere klusjes van mijn lijstje op te pakken. Straks, denk ik, want nu tijd voor de lunch. Laat me eens een eitje bakken voor de verandering.

14:37

Ik kijk op mijn klok en ben na de lunch weer achter mijn computer gedoken. Tussendoor nog flesje aan Joep gegeven, wat geknuffeld maar vooral babytaal boven zijn box uitgekraamd. Die lijst is nog steeds niet afgewerkt! Tja, die boodschappen kan ik eigenlijk morgen ook wel doen en die brief op de post doen, hij ligt er toch al zo lang, een dagje meer kan ook geen kwaad… Het is een typisch verschijnsel bij mij. Zolang ik geen deadline heb om zaken te doen, kan ik ze voor me blijven uitschuiven, zeker als het onbelangrijke zaken zijn. Nu bedenk ik me natuurlijk wel dat ik vanavond toch iets moet kunnen vertellen aan mijn man over de nuttige zaken die ik vandaag heb gedaan! Hij denkt natuurlijk dat zwangerschapsverlof een druk bestaan is, maar met zo’n rustige baby als Joep heb ik tijd over om eigenlijk alle openstaande klusjes op onze diverse lijstjes af te werken, maar toch gebeurt het niet! Ik troost me zelf maar met de gedachte dat het de laatste keer is dat ik van zwangerschapsverlof kan genieten en me dus mag permitteren om te doen waar ik me zelf lekker bij voel! Zo, dat wordt vanavond ook mijn verdediging!

17:05

Even buienradar checken. Geen regen op komst, dus ik kan de kids met de bakfiets ophalen. Een heel gebeuren zo met Joep erbij in de maxi-cost, de draagzak mee om straks Joep mee te kunnen sjouwen naar de kinderopvang en vervolgens naar de BSO. Uiteraard vindt de oudste dat ik weer veel te vroeg ben en moet ik eerst de jongste ophalen, om vervolgens haar te komen halen. Tussendoor spuugt Joep me in de draagzak onder terwijl ik net vandaag, voor het eerst in die acht weken, geen spuugdoekje bij me heb. Ik stink naar de zure melk als ik terug bij de BSO kom, maar niemand durft er iets van te zeggen!

19:30

De rust is wedergekeerd. De meisjes hebben heerlijk gegeten, hele verhalen aan tafel gedaan over wat ze vandaag allemaal hebben uitgespookt, vervolgens gespeeld onder de douche en na het voorleesritueel als een blok in slaap gevallen. Als ik weer beneden ben, maan ik mezelf toch echt aan om wat te gaan opruimen en wat voelt de dag weer goed! Kinderen happy, ik happy met een opgeruimd huis (en mijn man nog meer) en tijd om naar Holland’s Next Top Model te kijken!