Vandaag was onze zoon weer welkom op het consultatiebureau. Ik kan er niets aan doen, maar ik voel altijd een enorme weerstand als ik dat gebouw binnenloop. Het is prima dat kleine kinderen periodiek worden opgevolgd en dat er tips en adviezen worden gegeven. Waar er echter maar zelden rekening mee wordt gehouden, zijn het type ouders dat voor hen zitten. Ik begrijp uiteraard dat het moeilijk is voor de medewerkers om in te schatten met wie ze te maken hebben en wat hun intelligentieniveau is, maar het zou mij een stuk minder weerstand opleveren, als ze me niet altijd het gevoel zouden geven alsof ik helemaal niet weet wat ik aan het doen ben… Enfin, met nummer drie schoot kan ik dat gelukkig al aardig over me heen laten glijden, maar ik snap heel goed dat er zat moeders zijn die serieus onzeker terug komen van het consultatiebureau. De bedoelingen zijn erg goed maar er zou wel wat scholing op het gebied van communicatie mogen gebeuren!
Even terug to the point. Vandaag mocht Joep dus op de weegschaal en de meettafel. Wat ik al verwachtte, kwam inderdaad uit. Hij overstijgt alle curves op het gebied van gewicht. Ruim 6,5 kg voor een baby van 2 maanden! De goedbedoelde tips heb ik gelaten in ontvangst genomen, er even vijf minuten over nagedacht en toen besloten dat dat voor onze kleine zoon allemaal niet zou gaan werken. Vervolgens nog eens naar de statistieken van beide dochters gekeken op die leeftijd. De oudste kwam bij Joep zijn getallen in de buurt en daar is het gelukkig helemaal mee in orde gekomen! Dus, beste Joepmans, jij krijgt gewoon lekker jouw vijf flesjes zoals je die afgelopen weken ook kreeg, geen paniek!
Op het moment echter dat Joep dacht dat de wereld weer helemaal geweldig was, en er net een glimlachje naar zijn moeder af kon, voelde hij een prik! Gevolgd door een brandend gevoel, veranderde zijn gelaatskleur van mooi babyroze naar bloedrood! Zijn glimlach toverde hij in een enkele seconde om naar een gelaatsuitdrukking waar je huiveringen van krijgt. Zijn decibelgehalte ging van 0 naar 150! En net toen hij dacht dat de ellende voorbij was, BAM! Een tweede prik in zijn andere bil! Ik hoef de lezer verder niet te vermoeien met de reactie die volgde, maar het deed pijn! En niet voor hem alleen, maar ook voor zijn moeder en zelfs zijn zusje die het spontaan op het huilen begon te zetten…
Hoe komt dat toch dat die vaccinaties bij jezelf ook door merg en been gaat? Sterker nog, je voelt je nog schuldig ook, want je hebt het onder je toeziend oog laten gebeuren en zelfs zijn armen in de houtgreep gehouden!
Even, heel even, overweeg je om die stoute mevrouw even goed onder handen te nemen. Het besef is daar echter al heel snel dat het voor een goed doel is en we blij mogen zijn dat we in zo’n geciviliseerd land geboren zijn en mogen wonen. Nu ik het zo neerschrijf, komt de hele vluchtelingenproblematiek ook bij me naar boven, waar ouders en kinderen zich al helemaal niet meer druk maken of hun kind überhaupt gevaccineerd wordt. Kortom, het deed een fractie van een seconde pijn om mijn kind zo te zien huilen maar wat ik ben blij dat de dames van het consultatiebureau dit voor ons doen!
5 Comments
Gelukkig heb je in Nederland de keuze om te vaccineren. En kun je dus er ook voor kiezen, in dit geciviliseerde land, om niet te vaccineren. Daar ben ik dan weer héél blij om. En nee vluchtelingen hebben wel wat anders aan hun hoofd, dan na te denken over vaccineren. Maar “gelukkig” neemt onze overheid die beslissing wel voor hen.
Gelukkig zijn noch vaccinaties noch het consultatiebureau verplicht.
Je hebt helemaal gelijk dat ze hoognodig communicatietrainingen dienen te ondergaan.
Een autoritaire houding is uit den boze (zij zijn er voor de ouders, de ouders niet voor hun) en zij zijn verplicht heldere informatie te verstrekken aan ouders om bewust in te kunnen stemmen met de medische handeling.
Heb je ooit van een consultatiebureauverpleegkundige gehoord dat vaccinatie niet verplicht is? Is er ooit een onderzoek geweest of je kindje niet een onderliggende ziekte heeft waardoor er überhaupt geen sprake kan zijn van vaccinatie? Hoe weet je van je kindje op zo jonge leeftijd al of het niet een allergie heeft voor één van de hulpstoffen? Voor je het weet zit je met de gebakken peren en is je kind beschadigd.
Eigenlijk zou die bijsluiter thuisgestuurd moeten worden ruim vóór het moment van vaccineren daar is. Met tekst en uitleg over de hulpstoffen, de bijwerkingen. Als iets niet duidelijk is, heb je zelf in ieder geval nog de tijd om verdere informatie op te zoeken.
Hey Joke, je hòeft niet te vaccineren, he. Het is een keuze. Heb je je al eens verdiept in de voors en tegens? Zo niet, dan is http://www.vaccinvrij.nl een interessante.
Mij heeft het, na grondig onderzoek, doen beslissen dat wij niet gaan vaccineren en enkel voor kinkhoest kiezen voor homeopatische profylaxe.
Maar ik heb er net zoveel respect voor als je wel vaccineert. Uiteindelijk wil iedereen het beste voor z’n kindje en handelt iedereen daar naar eigen inzicht naar.
Oei ik lees dit bericht met kromme tenen. Inderdaad kan communicatie stukken beter. Maar blij dat ze die vaccins geven? Erg slecht dat er niet (tenminste bij ons) wordt gezegd dat je een keuze hebt, lees je in een je komt tot de ontdekking dat de meeste ziektes prima door te komen zijn.
En dat ze al 5 minuten moeten zoeken naar een bijsluiter (ja ja ikvroeg erom) zegt mij genoeg.
monica onlangs geplaatst…Afvallen, hoe ga ik dat doen?
Hallo Monica. Het is iedereen zijn eigen keuze of je al dan niet wil vaccineren. Bij mij hebben ze wel duidelijk gevraagd of ik er aan mee wilde doen, dus ik zag het wel als een keuze die ik had, maar ik was zelf altijd al overtuigd dat ik aan het programma zou mee doen. Dus zelf nooit ervaring gehad of de mensen daar ook de voor of nadelen konden opnoemen.