Joep1-klein
Blog, Opvoeden

Het einde van een tijdperk! Zwangerschapsverlof voorbij…

Zes maanden lang heb ik mogen genieten van mijn huisje, tuintje en kinderen om me heen. De eerste vijf weken nog zonder Joep en daarna letterlijk met een wolk van een baby. Hij lacht alleen maar en dat is verre van overdreven. Wie er ook naar kijkt, krijgt binnen de kortste keren een enorme glimlach met een welgemeende uitdrukking die door iedereen als volgt wordt geinterpetreerd: “Ik weet niet wie je bent, maar ik vind jou simpelweg GEWELDIG!”. Dat is onze Joep. Maakt niet uit wie hem verzorgt, vastpakt, aankijkt of kriebelt, je wordt er zelf ook spontaan vrolijk van!

Maar dan is daar de tijd om terug te keren naar de geplande werkelijkheid. Een leven waarin ook weer gewerkt moet worden om geld te verdienen maar ook om weer eens met iets anders bezig te zijn dan de kinderlijke besognes. En die dag was vandaag aangebroken.. ware het niet dat ik geveld werd door de griep! Maar in elk geval op zeer korte termijn stap ik weer drie dagen per week in mijn auto richting Amsterdam om daar slimme dingen te gaan doen. Benieuwd of mijn hersenen weer voldoende gerecupereerd zijn van de zwangerschap want wat ben ik vergeetachtig geweest!

En met zo’n omwentelpunt komen ook vaak de mijmeringen naar boven. Over hoe mooi het het afgelopen half jaar is geweest met een verhuizing naar een prachtig huis in een erg leuke buurt en de geboorte van Joep. En over hoe bevoorrecht ik eigenlijk ben om zomaar een half jaar uit mijn werk te kunnen stappen en daarna aardig moeiteloos weer alles kan oppakken. Dat heeft natuurlijk ook zo zijn nadelen omdat er dan simpelweg niets binnenkomt maar wel extra veel uit gaat… En uiteraard over Joep. Wat is het apart om zo’n hulpeloze mini-baby in een paar maanden te zien veranderen in een medium-baby (in Joep zijn geval wel een klein beetje oversized met zijn 8,5 kg bij nog geen 5 maanden).

Het was een mooie periode. Zijn zusjes zijn nog steeds verzot op Joep. Nu hij echt reageert op hun begroetingen en gesprekjes, vinden ze hem steeds interessanter worden. Hij wordt vaak genegeerd maar de laatste tijd meer en meer overspoeld met kusjes, liefkozingen en aardig ruwe omhelzingen op de meest onverwachte momenten. Dat leidt soms tot wat adrenaline reacties bij Joep waardoor hij met grote ogen opengesperd naar zijn zusjes zit te kijken, maar je zou voor minder als je daar lekker relax op je rug naar boven lig te turen en er out of the blue een mastodont van 20 kg een poging doet om op je te komen liggen. Of wanneer zijn kleinere zusje besluit dat zijn voetjes toch zo schattig zijn, en ze daarmee wat op en neer begint te bewegen. Dat leidt soms zelfs tot schaterlach momentjes bij onze kleine man. Erg grappig om te zien!

Hij heeft zijn plekje helemaal gevonden. Hij komt tot rust als hij in bed ligt, hij laat ons al maanden lekker ’s nachts doorslapen, hij gaat zonder morren overal mee naar toe. Of hij nou in de maxi-cosi in de auto zit, of in de bakfiets met een kinderwagen er bovenop zodat de hele familie kan gaan borrelen in de stad, we horen hem nauwelijks zeuren. En als hij dan toch zeurt, dan komt dat door vermoeidheid en troost hij zich zelf al heel snel met zijn favoriete snoepje, namelijk zijn duim, of het komt door honger en dan staan we al snel paraat om dat euvel te verhelpen. Mocht je zeker weten dat alle baby’s zo zouden zijn, dan wil iedereen wel een stuk of tien kinderen hebben!

Maar ook de meisjes hebben zich de afgelopen maanden weer enorm ontwikkeld. Joseline zit sinds een paar maanden erg goed in haar vel. Volledig haar draai gevonden op school, de BSO en op haar sportklasjes. Ze vindt alles prima zolang ze maar begrijpt wanneer ze iets moet gaan doen en waarom. Ze kan fors tegengas en weerwoord geven maar er valt zinnig mee te praten en ze is opvallend redelijk geworden als je het goed kan uitleggen.

En ook Meike heeft enorme stappen gezet. Ze blijft maar praten ook al is dat voor vreemden aardig onverstaanbaar, maar ze heeft een gigantische woordenschat. Nu de uitspraak nog… Daarnaast is ze enorm vrolijk, wel duidelijk in haar twee-jaar-fase maar ook zij heeft duidelijk door waar de grenzen liggen. Ze stapt er graag es overheen maar ze weet wat de consequenties zijn en dus wordt dat steeds minder. Verder eindelijk helemaal zindelijk, zowel overdag als ’s nachts dus dat gaat ons massa’s geld besparen door al die wasjes die we niet meer hoeven te draaien! De zusjes zijn ook op elkaar verzot, dat is inmiddels duidelijk. Ze kunnen enorme ruzie maken met elkaar maar als Joseline ’s morgens niet in haar bed ligt als Meike haar kamer komt binnengestormd, dan is het hek van de dam!

We zijn nooit types geweest die ons hebben laten belemmeren om dingen te doen die we, voordat we kinderen hadden, ook deden. Zo zijn al onze kids inmiddels gewend om op restaurant te gaan. Sterker nog, de wereld is nu omgekeerd, want de meisjes zijn nu diegene die soms al smekend vragen wanneer we nu eindelijk nog eens naar een “restaurantje” gaan. Ik zeg, mission accomplished! Daarnaast zijn ze verzot op de oppas zodat ook wij met zijn tweetjes af en toe nog eens weg kunnen. Een avondje theater of bij vrienden. Ook dat vinden ze prima. Maar als de oppas niet kan, en we kunnen ze enigszins meenemen, dan gebeurt dat gewoon. Flexibele ouders en makkelijke kinderen is een gouden combinatie! Of het een met het ander heeft te maken, hebben we al met diverse mensen uren over gediscussieerd maar laten we hier maar even in het midden…

In elk geval, het afgelopen half jaar kan in de geschiedenisboeken als een bijzondere periode die ik voor geen goud geld had willen missen! Benieuwd wat 2016 zal brengen.

 

Vorige bericht

Levensgenieter | Carpe Diem | Mama van 3 kids | 2 meisjes | 1 jongen | Getrouwd | Belg in Nederland

Reageer op dit bericht

CommentLuv badge

Facebook like
Meer in Blog, Opvoeden
Drie tips om een huishouden met drie kids te runnen

Straks is het weer zover: ik mag weer gaan werken na een half jaar van mijn zoon te hebben mogen...

Sluiten