Afgelopen zaterdag was ik zo moe dat ik werkelijk waar niet meer kon functioneren. Mijn ogen vielen af en toe dicht, ik kon nog maar met veel moeite van de bank opstaan en als ik mezelf toeliet om mijn ogen bewust dicht te doen, dan kreeg ik ze bijna niet meer open. Had dat te maken met onze baby van twee maanden? Ik durf het bijna niet te zeggen, maar neen, hij had er helemaal niets mee te maken! We zijn namelijk gezegend met een baby die sinds een kleine week doorslaapt. Zijn laatste flesje krijgt hij ergens tussen zeven en tien uur ’s avonds en ’s morgens rond een uur of acht is hij zo zijn duim aan het opeten dat de tijd gekomen is voor zijn eerste flesje van de dag. Een absolute luxe want je hoort hem ’s nachts helemaal niet meer.
Mijn vermoeidheid is volledig te wijten aan onverantwoord gedrag. We zijn inmiddels namelijk zo gewend aan ons drie-kind-gezin dat we alle sociale activiteiten weer tot het maximum hebben opgedreven. Afgelopen week hadden we dan ook drie avonden na elkaar enorm gezellige uitjes die we absoluut niet hadden willen missen. Een hereniging na twintig jaar met familie van mijn man uit Amerika, een erg bijzondere avond! Verder de wijnclub waar we deze keer Spaanse wijnen als thema hadden. En niet alleen de wijnen waren geweldig, maar de bijhorende hapjes en het gezelschap waren subliem. En dan stond er nog een wijnfonduetje op het programma waarbij natuurlijk ook de wijnglazen niet leeg mochten blijven. Kortom, allemaal erg gezellig.
Het enige nadeel is echter dat je veel te laat in bed ligt en je ’s morgens vroeg toch weer rond een uur of zeven wordt gewekt. Niet door onze zoon, maar door de twee meisjes die een heel duidelijk bioritme hebben. Klokslag zeven uur staat de oudste aan het traphekje om iets te roepen in de trant van: “Mama, OCHTEND!!!!” Vaak met een decibelgehalte van 200… Als de reactie langer dan dertig seconden uitblijft, dan wordt het nog een keer of vier herhaald. Er wordt nog net niet gestampvoet dat mama niet in een fractie van een seconde naast haar staat, maar het scheelt niet veel!
Maar die ochtendscènes nemen we er graag bij. We zijn gezegend met drie mooie kinderen, met gezellige vrienden, met hechte familie, een mooi huis waarin we ons thuis voelen en een goede gezondheid. Helaas is dat laatste niet voor iedereen weggelegd. Slecht nieuws bij een erg goede vriend op dat front doet de wereld even stilstaan. Onderwerpen als doorslapen doen dan eigenlijk niet ter zake. Het doet je beseffen dat je blij mag zien dat alles zijn gangetje gaat zonder al te veel hobbels op wat voor gebied dan ook. Het doet je ook beseffen dat je maximaal moet genieten van het leven. Niet morgen of volgende week, maar nu. Kortom, wie dat dan ook leest, geen gezeur meer over vermoeidheid (ik beloof dat ik er niet meer over zal beginnen…), geen excuses meer om dingen uit te stellen, maar het motto Carpe Diem volop omarmen!
1 Comments
Gezellig! Jullie sociale avondjes zijn wel altijd met wijn 😉 viel me op! Hahaha! Ik herken het. En hoewel er ergere dingen zijn en iedereen zijn eigen problemen heeft vond ik het slaap-tekort verschrikkelijk. En ik snap het helemaal. Want in plaats van verstandig te gaan slapen blijf ik ook elke keer net even te laat wakker. De volgende dag moet ik er altijd vroeg uit, of kindje naar school of zelf naar werk of beide of kleinste dreumes die het op een brullen zet. Pfff…
Liefs, Camilla
Camilla | ForeverMama onlangs geplaatst…7 keer blij om het moederschap