Gisteren liep ik te slenteren in Antwerpen met een vriendin. En slenteren leidt al snel tot mijmeren over de toekomst en die ziet er niet rooskleurig uit! Hoewel we ons allebei nog late twintigers of maximaal beginnende dertigers voelen, is de realiteit helaas dat de vier begint te naderen. We sluiten er onze ogen voor want het is werkelijk onvoorstelbaar dat we ons laatste jaar als dertiger aan het volbrengen zijn. Om mezelf ervan te overtuigen dat er geen fout is begaan, zal ik binnenkort mijn geboorteakte nog eens opvragen…
Nu brengt die leeftijd zowel voor- als nadelen met zich mee. De voordelen zijn uiteraard dat een mens een stuk wijzer en pragmatischer is dan pakweg twintig jaar geleden. Daarnaast hoeven we ons geen zorgen meer te maken dat we ons bij de kassa van de Albert Heijn moeten legitimeren als we alcohol kopen. En verder… tja, ik denk dat ik nog even diep moet nadenken om nog meer voordelen te vinden en op te noemen.
Maar dan de nadelen! We voelen al snel onze voeten als we zo’n middagje aan het slenteren zijn.

De gesprekken gaan al lang niet meer over knappe kerels en op wie we verliefd zijn (zoals twintig jaar geleden) maar over last van de knie, over hoofdpijn en over de opkomende rimpeltjes ondanks dat er nu nog een vergrootglas voor nodig is om ze te zien.

Ook over de conditie en hoe te zorgen dat als we tachtig zijn, nog even fit zijn als mijn schoonmoeder! En dus komt het gesprek over sporten op gang. Over hoe het te combineren met het drukke arbeidsleven, over waar de energie vandaan te halen om naast alle andere verplichte activiteiten ook nog eens te gaan sporten en over waar de kinderen te laten als je eindelijk het licht hebt gezien om actief te worden. Tal van excuses gebruiken we allemaal om ’s avonds niet van die lekkere bank af te moeten komen, maar is het echt zo lastig?

Gebruik de opvang bij de sportschool

Kinderen hoeven geen belemmering te zijn om te gaan sporten. Het heeft me twee jaar gekost om de stap te zetten, maar gisteren heb ik voor het eerst mijn kleine meegenomen naar de sportschool. Nee, hij heeft nog geen gewichten zitten heffen. Integendeel, hij heeft mogen genieten van de liefdevolle armen van een wildvreemde bij de bijhorende kinderopvang. Een geweldige uitvinding! Moeder kan toch aan haar conditie werken en een uurtje even alle zorgen van zich af laten glijden terwijl de kroost liefdevol wordt opgevangen. Dus het excuus om niet te kunnen sporten omdat de kinderen bij je zijn, is in deze tijd achterhaald!

Energie voor energie

Daarnaast is de energie om überhaupt te gaan sporten vaak ver te zoeken. Het is echter een vicieuze cirkel: sporten geeft je energie maar daarvoor moet je wel eerst de stap zetten om te gaan sporten. Dus stap die drempel over en al gauw merk je dat een betere conditie je gewoon meer energie geeft om allerlei dingen te doen. Zeker op mijn leeftijd is het zo druk met werk, huishouden, kinderen en sociale activiteiten, dat een goede conditie gewoon helpt om alle ballen in de lucht te kunnen houden. En om het verder allemaal nog leuk te vinden ook!

Maak tijd vrij

Verder was ik vroeger vaak de eerste om te roepen dat ik geen tijd had om te sporten. Zelfs in de tijd dat ik nog geen kinderen had, had ik niet de tijd om iets actiefs te gaan doen. Dat dacht ik tenminste… Dé remedie daarvoor is om met mensen samen te gaan sporten. Er ontstaat daardoor wat sociale druk waardoor je minder snel gaat afzeggen EN het is ook gewoon gezellig. Zelf ga ik nog een stapje verder door twee keer in de week een tijdstip af te spreken met een trainer. Dan moet je ook echt gaan en heb je tenminste twee uurtjes per week helemaal voor jezelf!

En nu die vier zo langzaam aan begint te naderen, is het besef er nog meer dat sporten een absolute noodzaak is. Willen we fit blijven en daarnaast ook nog eens een goed voorbeeld aan onze kinderen geven, dan kunnen we er nu maar beter een gewoonte van maken! Kortom, beste personal trainer, ik heb er weer zin in!